Na narty do Dubaju

Autor: Jarosław Kałucki/TRAVELPLANET.PL | 2017-01-16 | Recenzje ośrodków

Wejście do SkiDubai (foto: Jarosław Kałucki/TRAVELPLANET.PL)

W czołówce najdziwniejszych, najbardziej niespotykanych rzeczy, które są wizytówką Dubaju znajduje się stok narciarski. Codziennie produkuje się 85 ton śniegu z którego usypano dwie trasy zjazdowe.

Uruchomiony w 2005 roku SkiDubai jedno z niewielu miejsc, w którym slogan „po nartach wykąpiesz się w morzu” nie jest pustym hasłem. Jest grudzień, plaże pełne opalających się w słońcu przygrzewającym do 26 – 27 stopni Celsjusza. A ja w przebieralni SkiDubai, zlokalizowanego w Emirates Mall, zmieniam krótkie spodenki i sandały na w niebiesko czerwony kombinezon i buty narciarskie. Jeszcze dziwniej, myślę sobie, musi to wyglądać w lecie, kiedy temperatury przekraczają plus 40.

Przy dolnej stacji kanapy mam wrażenie, że jestem częścią tłumu Koreańczyków z północy: wszyscy, no prawie wszyscy ubrani w takie same kombinezony, z takimi samymi nartami na nogach. A na górnej stacji kolejne zaskoczenie: część pasażerów w ogóle nie zsiada z kanapy, oni zjeżdżają nim w dół! Jak się okazuje narciarze poprzebierani w kombinezony, przychodzą tu po prostu tylko i wyłącznie by zaczerpnąć narciarskiej atmosfery. Od czasu do czasu zjawiają się w hali osoby w futrach i zimowych kurtkach, czasem wjadą na górę ale najczęściej zostają na niewielkim placyku, zaglądając przez wielką szybę do „schroniska” o nazwie St.Moritz, w którym w kominkach „płoną” drwa emitowane z plazmowych ekranów a kelnerzy z dumą noszą koszulki z napisem „Apres Ski Instructor”.

Ruszam na swój pierwszy zjazd. Z wyciągu ten krótki niespełna 400-metrowy stok, o przewyższeniu 85 m i szerokości 80 m wydawał mi się dość zróżnicowany: są dwie trasy po obu stronach czteroosobowej kanapy a przy ścianach dwa wyciągi typu poma. I nie ma rozczarowania. Trasy wydają się nawet dłuższe niż owe niespełna 400 metrów, które mierzą w rzeczywistości. ponieważ mniej więcej w połowie długości, na wysokości Skibaru o wymownej nazwie Avalanche (Lawina) skręcają w prawo pod kątem ok 45 stopni. Ale to nie koniec złudzeń optycznych, zafundowanych narciarzom. I nie chodzi o ośnieżone choinki, wymalowane na płótnie za górną stacją wyciągów lecz o samo wyprofilowanie tras. Jest miniścianka, przewężenia, zmiany nachylenia no i zakręt. O monotonii podczas jazdy nie ma mowy, z tych 400 metrów naprawdę konstruktorzy stoku wycisnęli ile się da.

W temperaturze -3 -4 stopnie śnieg, choć oczywiście sztuczny jest przyjemny pod nartą, przypomina trochę wiosenny firn. Mankament to sprzęt z wypożyczalni, allaroundowe narty wystarczą na te trasy, ale buty są tak zdezelowane, że ich precyzyjne dopięcie jest zwyczajnie niemożliwe. Dlatego trzeba wziąć poprawkę na mało precyzyjne i lekko opóźnione skręty.

A przy dolnej stacji uważać na nastolatków, popisujących się często niemałymi narciarskimi i snowboardowymi umiejętnościami. To najpewniej członkowie działającego tu klubu narciarskiego. Od czasu do czasu dbający o bezpieczeństwo pracownicy obsługi zbiegają ze stoku do kolejki machając rękami z wielkim krzykiem: Uciekać, uciekać!... W ten sposób ostrzegają czekających przed nadjeżdżającymi początkującymi narciarzami, którzy przegrali nierówną walkę ze sprzętem.

Dubajski stok odwiedza ok. 800 tys. narciarzy rocznie. Za 3 lata będą mieli do dyspozycji drugi, o długości 1,2 km. Zanim przetestują go narciarscy zapaleńcy z Polski – a według Travelplanet.pl, największego polskiego multiagenta turystycznego, na ferie wybiera się tam 2 proc. klientów biur podróży – na razie mogą popróbować, w ramach przerwy w plażowaniu, 400-metrowego stoku w Emirates Mall. Czy warto wydać na to ok. 300 zł na całodzienne szusowanie w SkiDubaj (łącznie z wypożyczeniem sprzętu)? Ja nie żałowałem.