Rehabilitacja skręconej kostki. Postępowanie w stanie ostrym i później

Skręcenie kostki – leczenie w fazie ostrej

Do skręcenia kostki najczęściej dochodzi w wyniku nadmiernego odwrócenia stopy podczas biegu, skoku czy szybkiego marszu. Kontuzja może powstać na skutek nadmiernego nawrócenia stopy podczas bezpośredniego uderzenia w przyśrodkową stronę stopy lub też stanowić powikłanie powtarzających się i nasilających mikrourazów struktur stawu. Bez względu na mechanizm powstania kontuzja wiąże się z uszkodzeniem tkanek torebkowo-więzadłowych, które wymaga kompleksowego leczenia i rehabilitacji. Skalę skręcenia kostki ocenia się według trzystopniowej klasyfikacji, która wskazuje na rozległość urazu. W zależności od charakteru skręcenia kontuzja powoduje szereg nieprzyjemnych objawów o różnym natężeniu. Najczęściej pojawiają się trudności w chodzeniu, obrzęk, miejscowe ocieplenie skóry, krwiak podskórny, ograniczenie ruchomości, zniekształcenie stawu i ból. W ostrej fazie należy jak najszybciej podjąć działania ukierunkowane na zmniejszenie bólu i zabezpieczenie stawu. W przebiegu skręcenia I stopnia zaleca się okłady chłodzące na kostki, ograniczenie aktywności fizycznej i noszenie ortezy stabilizującej przez kilka dni. Uraz II stopnia oprócz zimnych kompresów, dłuższej o kilkanaście dni stabilizacji i odciążania nogi dodatkowo może wymagać wprowadzenia leków przeciwbólowych. Warto wówczas sięgnąć po niesteroidowy lek przeciwzapalny o szybkim i długim działaniu, ukierunkowany na walkę z dolegliwościami dotyczącymi układu ruchu. Więcej informacji na temat radzenia sobie z bólem kostno-stawowym z pomocą leku znajduje się na stronie internetowej https://ketonal.pl/ketonal-sprint. Jeśli jednak doszło do rozerwania tkanek, leczenie zachowawcze nie zawsze jest wystarczające, niezbędna może okazać się operacja chirurgiczna. W dalszym etapie leczenia przewidywana jest rehabilitacja stawu, która nie tylko przyspiesza rekonwalescencję, ale też zabezpiecza kostki przed nawrotem kontuzji.

Rehabilitacja skręconej kostki

Zadaniem fizjoterapii jest poprawa stabilizacji stawu skokowego, czucia głębokiego oraz wzmocnienie rozciągniętych tkanek. Na początku rehabilitacji wykorzystuje się ćwiczenia izometryczne bez obciążenia kostek. Stopniowo wprowadza się ćwiczenia czynne podudzi i  całej kończyny dolnej. Wraz z postępem treningów i polepszeniem się kondycji stawu ćwiczenia urozmaica się o zmianę podłoża na niestabilne i nierówne. W międzyczasie prowadzone są zabiegi fizykoterapeutyczne, jak laseroterapia, ultradźwięki czy elektroterapia. Cenna jest również terapia manualna, która mobilizuje struktury stawu skokowego, pozwalając zwiększyć jego ruchomość i wytrzymałość, korzystnie wpływa na elastyczność skóry i mięśni, a także usprawnia przewodnictwo nerwowe. Uzupełnieniem leczenia mogą być kinesiotaping i hydromasaże.

Rehabilitacja skręconej kostki. Postępowanie w stanie ostrym i później (foto: mat. prasowe)